Mooie vrouwen op afgedankte matrassen

Met haar schilderkunsten vestigt Nastassja Guay Bonnabel aandacht op het afvalprobleem rondom matrassen.

Mooie vrouwen op oude matrassen. Nastassja Guay Bonnabel blaast gedumpte matrassen in de straten van Amsterdam nieuw leven in door ze te voorzien van een odalisque, oftewel een artistiek getekende naakte vrouw. Met haar schilderkunsten vestigt de kunstenares aandacht op het afvalprobleem én op de schoonheid van het lichaam, in welke vorm dan ook. Bedzzzy sprak met haar over haar bijzondere missie.

Op straat gedumpte matrassen versieren met tekeningen van naaktmodellen. Hoe kom je erop?
‘Mijn idee ontstond vijf jaar geleden toen ik in Parijs oude matrassen op straat zag liggen. De vorm, de kleur, de textuur, het leken wel blanco schilderdoeken. Eenmaal verhuisd naar Amsterdam bleef ik met het idee rondlopen om oude matrassen te beschilderen. Toen ik het twee jaar geleden voor het eerst deed – het was een matras aan de Brouwersgracht – was ik direct verslaafd. Vuilnis omtoveren tot iets wat wél leuk is om naar te kijken. Dat geeft me energie.’

Twee jaar later heb je 300 matrassen ‘op je naam staan’. Is iedere schildering een spontane actie?
‘Ja, ik heb mijn pennen altijd in mijn tas. Als ik op mijn route een matras tegenkom, stap ik van mijn fiets en ga ik aan de slag. Heb ik haast, dan kom ik er later voor terug.’

Hoe reageren voorbijgangers?
‘Meestal positief. Mensen bedanken me. ‘Je maakt van iets lelijks iets moois’, zeggen ze dan. Heel soms krijg ik een negatieve reactie. Bijvoorbeeld van mensen die het porno noemen. En op een tekening van twee vrouwen op een matras kreeg ik de reactie dat het lesbiennes waren. Ik denk dan, hoe kan het dat mensen zo’n hokjesgeest hebben?’

Hoe omschrijf jij zelf de naakte dames die je tekent?
‘Als odalisque, uit de kunstgeschiedenis. Ik geef met mijn tekeningen een moderne twist aan het klassieke naaktmodel. Mensen seksualiseren vrouwen vaak zo. Terwijl ik de wereld gewoon wil tonen zoals die is. Mensen zijn zo vaak naakt in bed.’

Wat inspireert je om telkens opnieuw een naakt te tekenen?
‘De diversiteit van lichamen en hoe iedereen zijn lichaam op zijn eigen manier beleeft. Een belangrijke inspiratiebron voor mij is Charlie She (Instagram: @charlieshe), een nonbinair. Oftewel, iemand die zich noch man noch vrouw voelt. Leeftijd, geslacht, etniciteit, het doet er voor mij niet toe hoe of wat je bent. Iedereen is mooi zoals ‘ie is.’

Is dat de boodschap die je met jouw kunst de wereld in stuurt?
‘Ik wil geen boodschap zwart op wit zetten, geen titel aan mijn werk hangen. Kunst moet je voelen, ervaren. Zodoende kan er voor iedereen een andere boodschap in zitten.’

Maakt jouw kunst een verschil in het leven van mensen?
‘Laatst nam een moeder van een meisje van elf contact met me op. Ze zat niet lekker in haar lichaam, ze vond zichzelf mollig. Zij heeft toen een matras beschilderd en daarover hebben we een gesprek gehad. Dat heeft haar goed gedaan. Zoals haar moeder na afloop zei: de kunst heeft haar zelfvertrouwen gegeven.’

Jouw werk vestigt ook de aandacht op het wereldwijde matrassenprobleem. Jaarlijks belanden alleen al in Nederland 1,5 miljoen matrassen bij het afval. Hoe kijk jij daar tegenaan?
‘Mensen moeten zich meer bewust worden van wat ze kopen, consumeren en afdanken. Dat moet met meer respect voor de planeet.’ Lachend: ‘Zelf koop ik in ieder geval al twee jaar geen nieuw canvas meer; ik gebruik de matrassen voor mijn kunst. Ik koop kleren bij de kringloopwinkel en maak mijn eigen schoonmaakmiddel. De badkamer maak ik schoon met een mengsel van witte azijn, baking soda en en tea tree oil.’

Hoe ziet jouw ideale circulaire wereld eruit?
‘Het is nu nog best moeilijk om circulair te leven. Daarom zou ik willen dat merken consumenten helpen. Het matras abonnement dat bedzzzy aanbiedt, zo’n constructie zou gewoon logisch moeten zijn voor alle merken. Merken en mensen moeten meer naar elkaar omkijken door spullen te delen.’

Materiële zaken maken jou dus niet gelukkig. Wat wel?
‘Tijd. Tijd is voor mij ontzettend belangrijk. Twee jaar geleden kreeg ik een burnout, doordat ik alleen maar werkte. Ik vergat tijd voor mezelf te nemen, om lol te maken en goed te eten. Ik werkte alleen maar. Dat was het moment dat ik begon met tekenen op matrassen. Ik had iets nodig dat geen energie vroeg, maar gaf.’

Hoe vind je het dat al jouw schilderingen uiteindelijk door de vuilnisman worden opgehaald?
‘Ik vind het leuk dat iedere schildering iets kortstondigs is. Daardoor voel ik minder druk op mijn schouders. Ik ben trouwens wel super benieuwd hoe vuilnismannen reageren wanneer ze een van ‘mijn’ matrassen oppakken.’

Bekijk meer werk van Nasstasja, via @mistressofmattresses

Wil jij meer weten over hoe bedzzzy voorkomt dat matrassen nog langer gedumpt worden op straat of in de afvalverbrandingsoven belanden? Lees dan hier meer over ons duurzame pocketvering matras en bed.